بزرگنمايي:

-در اشخاص ميل به کار کردن را پديدآوريد.
بايد سعي کرد که مردم با رضا و رغبت و خود کارانه به دنبال کارها بروند در حقيقت، رييس يک سازمان نبايد نقش راننده را به عهده بگيرد. بلکه بايد به رهبري بپردازد و نه اينکه با استفاده از قدرت اداري ،کارمندان را به کار وادارد که اين تلاشي زودگذر خواهد بود . اما اگر رهبري به وجهي صحيح اعمال شود و مجريان به طيب خاطر از او پي روي کنند ، هدف مشترک و رضايت خاطر ، موجب تحرک و خودکاري ميشود. البته راههاي مختلفي براي اين کار وجود دارند که در دنياي صنعتي به آن "فروش عقايد " ميگويند . يعني اينکه رهبر براي عقيده خود خريدار دست و پا کند .

2- مستمع خوبي باشيد.
گفته اند: "مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد "، رهبر با انگشت گذاشتن روي نقاط ضعف يا قوت اشخاص و با توجه به شخصيت آنان مي تواندآنها را تهييج کند که آزادانه گفت و گو کنند و سپس با کمال علاقه شنونده ي با حوصله و علاقه مندي براي شنيدن سخنان ايشان باشد.
بايد که مديران با سکوت و حوصله گفته ها را به گوش جان بپذيرند واز اعمال قدرت و سلطه جويي در بحث خودداري کنند. مثلا اگر هر دو باهم شروع به سخن کردند آن به که زير دستان را بر خود مقدم بدارد.

3- به طور خصوصي انتقاد کنيد.
هرگز از کارمندان در حضور ديگران وبه ويژه در نزد زيردستان او انتقاد نکنيد که طبعا ايجاد مقاومت و ناراحتي ميکند. که گفته اند:نصيحت (انتقاد)در پيشروي ديگران حکم سرزنش را دارد.
 

4- هرکسي که کاري را به پايان رسانيد بايد شخصا پاداش کارش را بگيرد.
اگر قرار شود که مدير نتيجه ي کار و تلاش زيردستان را به حساب خود بگذارد همه نوآوريها از ميان ميرود و قبول مسئوليت به دشواري صورت ميگيرد.دادن اعتبار به اشخاص در ازا زحمتهايي که کشيده اند مالاً پاداشي است که براي رهبري که چنين محيط سازنده اي را به وجود آورده است.

5- علاقه مندي خود را به کار زيردستان نشان بدهيد.
در حقيقت بايد دانست که درک "بني آدم اعضاي يک پيکرند" و علاقه مندي به کار زيردستان ، يکي از اصل هاي اوليه انساني ، برخورد گرم ، خواندن اشخاص با اسم کوچک و با تظاهرات دوستانه ، مثل پيوستن به جمع همکاران فرودست به هنگام صرف نهار و پرس جو کردن از طرز کار ايشان و حتي تکرار مطالبي از قبيل : " فلاني واقعاً کارت جالب است ، مي بينم که با تلاشي که مي کني خسته شده اي ، چطور است فردا کمي استراحت کني ؟ " موجب مي شود که کارمند به خود ببالد که کارش خيلي مهم است و راهبر سازمان با ديده اي باز و ضميري روشن در کارها نظارت دارد و فارغ از سلامت جسم و روح زيردستان نيست.

6- ميل باطني خود را به صورت پيشنهاد عرضه کنيد.
به جاي تحکيم صريح و مستقيم ، ميل باطني خود را به صورت غير مستقيم ظاهر کنيد. مثلاً وقتي بگوييد به نظر شما بهتر نيست که کار به اين صورت باشد؟ ان وقت مطمئن باشيد که مخاطب نه تنها متوجه منظور شما نخواهد شد ، سهل است که با علاقمندي و رغبت ، آن را خواهد پذيرفت و حتي از آن حمايت خواهد کرد.

7- وقتي پيشنهادي داريد و يا حتي دستوري مي دهيد، بايد مطمئن باشيد که دلايل آن را نيز مي توانيد ابراز بداريد.
طبيعت آدمي اين است که هميشه دوست دارد پيش از آن کاري را صورت بدهد ، از " چرايي " آن آگاه باشد، بايد يه صورت شفاهي يا کتبي علت را گوشزد کرد.

8- نظريه هاي ديگران را در طرح ها و نقشه هايتان دخالت بدهيد.
پيش از اينکه طرح هاي شما اجراء شود ، بهتر است که با زيردستان مشورت کنيد و با جلب نظر آنان به آنها نشان بدهيد که آنها هستند که نقش عمده را در اجراي طرح ها به عهده دارند، وقتي که پنين شد ، طبيعتاً خود را مسئول دانسته و پيروي و يا شکست طرح ها را مربوط به خود خواهند دانست ، ضمن اينکه در اين گونه رايزني ها ، چه بسا انديشه هاي نو و سودمندي که با تجلي خود ، موجب قوام و دوام طرح ها مي گردند.

9- زيردستان را احترام کنيد.
همه کس و به ويژه جوانان که تازه پا به پاي عرصه پرکشاکش زندگي اجتماعي گذرانده اند دوست دارند که مورد احترام قراربگيرند ، تشکر از زيردستان و محترم شمردن غرور و شخصيت آنها ، ساده ترين و کم هزينه ترين راه جلب مشارکت صميمانهء آنها است.

10- در کردار و رفتارتان پاي دار باشيد.
رهبري که زيردستان را تخطئه مي کند و موجب مي شود که در لاک خود فرو رفته و از هر نوع اظهار وجودي خودداري کنند، هرگز نمي تواند از پشتي باني زيردستان برخوردار شده و مورد اعتماد آنها باشد ، کارکنان از رهبراني قلباً پيروي مي کنند که رفتارشان قابل پيش بيني باشد و عکس العمل هايشان روشن ، تا قادر باشند با هر وضعيتي روبه رو شوند.تلون مزاج و چند چهرگي ، خطر و آفت بزرگ رهبري است.

11- نشان بدهيد که به زيردستان اعتماد کامل داريدوآنها به بهترين وجهي کار خود را مي کنند.
وقتي که زيردست حس مي کند که به او اعتماد هست و بالادست او را عنصري مفيد مي داند ، از لحاظ رواني براي قبول مسئوليت آماده تر خواهد بود.

12- از زيردستان بخواهيد که در صورت نياز، بدون هيچ بيم و ترديدي براي مشورت خواهي و کمک به شما مراجعه کنند.
نتيجه چنين رفتاري تعلق خاطر زيردستان به شما خواهد بود که با آزادي کامل نظرها و پيشنهادهاي خود را ابراز بداريد.

13- وقتي اشتباهي مي کنيد بايد با کمال شهامت و از روي صداقت به اشتباه خود اقرار کنيد.
بديهي است که چنين حرکتي به زيردستان شوق و شهامت و تقوا مي آموزد و محبت آميخته با احترامي را در دلهايشان زنده مي دارد.

14- بايد به ضعيف ترين پيشنهادها هم توجه کرد.
ممکن است عقيده اي بسيار جالب و عالي به نظر برسد.پذيرش چنين عقيده اي و عالي به نظر برسد.پذيرش چنين عقيده اي دشوار نيست، اما رهبر شايسته کسي است که به نظرهايي که حتي خنده دار هم باشند ، عطف توجه کند، چون ممکن است که همين عقيده ساده و ضعيف ،وقتي که بيش تر مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفت ، نتيجه هاي مفيدي در برداشته باشد.

15- از ناراحتي و چهره هاي درهم و اخم آلود زيردستان ناراحت نشده و درصدد مقابله به مثل نباشيد.
چون حتي در بهترين شرايط کار و بهترين نوع رهبري هم ، گاهي انسانها گرفته به نظر مي رسند.بايد رهبران بکوشند که در ريشه اين ناراحتي ها را کشف کرده و از ميانشان بردارند نه اينکه در مقام رويارويي و مقابله به مثل برآيند.

16- در فرصتهاي مناسب به زيردستان نشان دهيد که کارشان بسيار مهم است و در بقاء و کارايي سازمان ، نقش عمده اي دارند.
طبيعت آدمي اين نيست که هميشه گمان مي کند که کارش مهم است و در نقش پروانگان زندگي نمي کند، لذا گاه وبي گاه بايد به زيردستان پرداخت و اهميت کارشان را باد آورد تا غرورشان پا برجا بماند.

17- به زيردستان اجازه و فرصت دهيد تا درتصميم گيري ها مشارکت جسته و سهمي داشته باشند.
چون احساس خواهند کرد که در سازمان ، نقش و اهميتي دارند که بدون مشارکت ايشان هرگز چنين تصميم مهمي گرفته نمي شد. در نتيجه ، انگيزه و پشتيباني از تصميم پرفته شده به وجود مي آيد.