مقدمه:
فرهنگ در يک سازمان به مثابه شخصيت در يک انسان است.مفروضات بنيادي ,اعتقادات باورها, هنجارها وارزش ها  به عنوان مباني فرهنگي يک سازمان شالوده وجودي آن را تشکيل مي دهد.به عبارت ديگر فرهنگ سازماني که بسي بيش از منافع فردي و شخصي است موجب ثبات و پايداري سيستم اجتماعي مي شود. (طوسي,1372:11). فرهنگ سازماني بر الگوهاي پيوند دهنده چگونگي تفکر،احساس و عمل اعضا در ارتباط با موضوع هاي اساسي وابسته به انطباق بيروني و يکپارچگي دروني اثر مي گذارد.فرهنگ سازماني امور مجاز و غير مجاز را به يک سازمان منتقل مي کند و يک پيام صريح را به همه اعضا اعلام مي دارد،کساني که خود را با فرهنگ سازماني وفق ندهند به رغم همه شايستگي ها يا دستاوردها موفق نخواهد بود.آثار ويژه فرهنگ سازماني بر عملکردهاي سازمان از طريق مطالعات دقيق مبتي بر تجربه تعيين مي شود.اما واضح است که بسياري تصور مي کنند ميان اين دو مساله پيوند وجود دارد و شواهد تجربي تا حد زيادي اين ديدگاه را تاييد مي کند.باني عنوان کرده است که فرهنگ سازماني مي تواند منبع مزيت رقابتي باشد به اين شرط که اعمال اعضاي سازماني را که به فروش بيشتر يا قيمت پايين تر مي انجامد تقويت کند يا به شيوه هاي ديگري بر اعتبار مالي سازمان بيفزايد.بعلاوه فرهنگ سازماني بايد پديده اي باشد نادر ازاين جهت که داراي مشخصه هاي است که هيچ اشتراکي با فرهنگهاي سازمانهاي ديگر ندارد وبطور کامل قابل تقليد نيست و ازاين رو ديگر سازمانها نمي توانند از مشخصه هاي منحصر به فرد آن نسخه برداري کنند.نکته ديگر اينکه عملکرد افراد در سازمانهاي مختلف متعدد هستند و هر سازمان فرهنگ مربوط به خود را دارد.(مشبکي,456:1379)