چاپ

سیاست و بازاریابی - طبق اعلام ناسا، از زمان ثبت رکوردهای دمایی، سال 2020 گرم‌ترین سال زمین بوده است و با رویدادهای آب‌و‌هوایی شدیدی همراه بوده است.

ناسا روز پنج‌شنبه اعلام کرد که سال 2020 احتمالا گرم‌ترین سال ثبت‌شده زمین بوده است و با یک دهم درجه سانتیگراد بیشتر، سال 2016 را پشت سر می‌گذارد. این دما به اندازه‌ی کافی نزدیک بود تا در حاشیه‌ی خطای دانشمندان قرار گیرد، به‌طوری که آن را یک گره آماری درنظر گرفتند. دانشمندان ناسا دریافتند که متوسط دمای زمین در سال 2020، یک درجه سانتیگراد گرم‌تر از میانگین 30 ساله دما از سال 1951 تا 1980 بود. اما به گزارش ساینس الرت ، مطالعه‌ ی دیگر درمورد گرمایش جهانی که به‌وسیله‌ی اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA) انجام شد، نشان داد که سال 2020 پس از سال 2016 واقعا گرم‌ترین سال ثبت‌شده بوده است؛ شاید به علت این واقعیت که پژوهشگران NOAA میانگین دمای سالانه را با میانگین صد ساله‌ی بین سال‌های 1901 تا 2000 مقایسه کردند. با‌این‌حال، داده‌ها ممکن است به توضیح این امر کمک کند که چرا بحران اقلیمی در سال 2020 خصوصا در آمریکا قله‌های جدیدی را فتح کرد. دانشمندان نمی‌توانند بگویند که آیا یک طوفان یا آتش‌سوزی خاص مستقیما ناشی از تغییرات اقلیمی است، چراکه عوامل زیادی در هر رویداد نقش دارند. اما کارشناسان دراین‌باره اتفاق نظر دارند که با گرم شدن سیاره، وضعیت آب‌وهوایی شدیدتر می‌شود. گاوین اشمیت ، مدیر مرکز مطالعات فضایی گادرد ناسا در بیانیه‌ی مطبوعاتی گفت: «هفت سال گذشته گرم‌ترین سال‌های ثبت‌شده بوده است که نمونه‌ای از روند گرمایش شدید و مداوم زمین است.» رویدادهای آب‌و‌هوایی شدید با افزایش دما مرتبط است
احتمالا تصادفی نیست که گرم‌ترین سال زمین گرفتار آب‌و‌هوای غیرعادی بود. آتش‌سوزی‌ها در ماه ژانویه شرق استرالیا را مورد هجوم قرار داد. در آمریکای جنوبی، بزرگ‌ترین سرزمین مرطوب گرمسیری روی زمین را شعله‌های آتش فرا گرفت. طوفان گونی با سرعت 313 کیلومتر بر ساعت فیلیپین را درنوردید و آن را به قوی‌ترین چرخند گرمسیری روی خشکی تبدیل کرد. سکوی یخی بزرگی از یخچال طبیعی بزرگی در گرینلند جدا و وارد آب شد. پژوهش‌ها نشان داده است که تغییرات اقلیمی به وقوع طوفان‌های شدیدتر، امواج گرمایی شدیدتر، آتش‌سوزی‌های بزرگ‌تر و ویران‌گرتر و بارندگی‌های شدیدتری که موجب سیل می‌شوند، کمک می‌کند. جیم کوشین ، دانشمند علوم جوی NOAA به گاردین گفت: «گرمایش جهانی لزوما باعث افزایش شکل‌گیری طوفان‌های گرمسیری نمی‌شود، اما وقتی طوفانی تشکیل می‌شود، احتمال قوی‌تر شدن آن بیشتر می‌شود و این طوفان‌های قوی هستند که واقعا اهمیت دارند.» برخی از مطالعات گرم شدن اقلیم را با رسیدن گردبادهای قطبی به عرض‌های جغرافیایی معتدل مرتبط دانسته‌اند. افزایش دما حتی می‌تواند موجب توفان‌های تندری شدیدتر و وقوع تورنادوهای چندگانه شود. مقاله‌های مرتبط:
زمین تا سال 2100 چقدر گرم خواهد شد؟ شرط نجات از تغییرات اقلیمی خارج کردن کربن از اتمسفر است تغییرات اقلیمی منابع غذایی جهان را تهدید می‌کند
سال گذشته هیچ قسمتی از آمریکا از فاجعه در امان نماند. امواج گرمایی غرب کشور را خشک کردند و گردباد قطبی شمال شرقی کشور را به‌شدت سرد کرد. اواخر تابستان آتش‌سوزی‌ها در شمال غربی اقیانوس آرام و کوه‌های راکی ده‌ها هزار نفر را مجبور کرد تا خانه‌های خود را تخلیه کنند. چهار میلیون جریب زمین در کالیفرنیا سوخت که بیش از دو برابر رکورد قبلی این ایالت بود. آتش‌سوزی‌ها موجب مرگ حداقل 31 نفر در کالیفرنیا، 9 نفر در اورگن و یک نفر در واشینگتن شد. کلرادو نیز شاهد سه مورد از چهار آتش‌سوزی بزرگ تاریخ خود بود. به گزارش اریک هولت‌هاوس روزنامه‌نگار، وسعت آتش‌سوزی‌ها در این منطقه در هزار سال اخیر بی‌سابقه بوده است. در همین زمان، طوفان‌های بیشتری نسبت‌به گذشته در امتداد سواحل جنوب شرقی و گلف رخ داد. لیک چارلز در ایالت لوئیزیانا به‌طور مداوم مورد هجوم چرخندها قرار می‌گرفت. طوفان لورا با سرعت 240 کیلومتر بر ساعت خانه‌ها را ویران کرد. شش هفته بعد طوفان دلتا بیش از 38 سانتی‌متر باران را تخلیه کرد. در همین حین، در مرکز کشور آمریکا طوفان‌ها، سیل‌ها و تورنادوهای بی‌سابقه‌ای رخ داد. درمجموع، کشور آمریکا در سال 2020 شاهد 22 فاجعه‌ی آب‌و‌هوایی بود که هریک 1 میلیارد دلار یا بیشتر خسارت زد. رکورد پیشین مربوط به سال 2017 بود که در آن 16 فاجعه رخ داد. جایی برای پنهان شدن نیست
گرم شدن زمین با گذشت زمان موضوعی را آشکار می‌کند: به‌زودی هیچ‌جایی برای پنهان شدن از پیامدهای مخرب رفتار‌های انسانی تغییردهنده‌ی اقلیم وجود نخواهد داشت. گرمای شدید می‌تواند بعضی از مناطق در مرکز کشور آمریکا، خاورمیانه و استرالیا را در تابستان‌ها تقریبا غیر قابل سکونت کند. دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که طوفان‌های شدید و آتش‌سوزی‌ها نیز بدتر می‌شوند. همه‌ی این موارد، تولید غذا را با چالش رو‌به‌رو می‌کند. همچنین پیش‌بینی می‌شود که برخی از شهرها بی‌آب شوند. طبق پیش‌بینی‌ها، 8 درصد از جمعیت جهان در سال‌های 2021 تا 2040 دچار کاهش شدید منابع آب می‌شوند. جنگل‌های بارانی آمازون، صخره‌های مرجانی جهان و صفحه‌ی یخی گرینلند همه درمعرض خطر فروپاشی قرار دارند. شمالگان نیز در مسیر کاهش یخ‌های خود است که از زمان آخرین عصر یخبندان بی‌سابقه است. تا سال 2100، افزایش سطح آب دریا می‌تواند شهرهایی مانند نیواورلئان، بوستون، ونیز، لاگوس و جاکارتا را غرق کند و موجب مهاجرت‌های عظیمی به‌سمت خشکی شود. اشمیت گفت: «اینکه آیا یک سال رکورد باشد یا نه، واقعا چندان مهم نیست. مسئله‌ی مهم روندهای طولانی‌مدت است. با این روندها و همان‌طور که تاثیر انسان روی اقلیم افزایش می‌یابد، باید انتظار داشت که رکوردها همچنان شکسته شود.»