بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - پژوهشگران تکنیک جدیدی ارائه داده‌اند که به پسرانی که به‌علت درمان سرطان نابارور می‌شوند، این امکان را می‌دهد بتوانند در بزرگ‌سالی پدر شوند.

در مرکز پژوهش‌های علمی نخستی‌های اورگان در بیورتن، میمونی رزوس به‌نام گریدی زیر نظارت شدیدی درحال‌بزرگ‌شدن است؛ زیرا او شجره‌نامه‌ای غیرعادی دارد. پژوهشگران او را با استفاده از اسپرم‌های حاصل از بافت بیضه‌های پدرش تولید کردند که در جوانی از بدن او برداشته شده بود و سپس، در زمان بلوغ باردیگر به بدن او (پدر گریدی) پیوند زده شده بود. اگر همه‌چیز برای گریدی خوب پیش رود، این تکنیک ممکن است روزی بتواند استفاده شود تا باروری را در پسرانی بازیابی کند که تحت‌درمان‌ سرطانی مضر قرار می‌گیرند. خبر تولد گریدی که روز 21مارس در مجله‌ی Science منتشر شد، نشان‌دهنده‌ی موفقیتی حیاتی درزمینه‌ی تلاش‌های طولانی برای فراهم‌کردن قابلیت پدرشدن برای پسرانی است که وقتی هنوز اسپرمی تولید نمی‌کنند، برای سرطان تحت‌درمان قرار می‌گیرند. زیست‌شناسان تولیدمثل که این روش را توسعه داده‌اند، اکنون از نزدیک درحال‌تماشای میمون تقریبا یک‌ساله‌ای هستند تا ببینند او طبیعی رشد می‌کند یا نه. کایلی اوروینگ، یکی از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه پیترزبورگ در پنسیلوانیا می‌گوید: مقاله‌های مرتبط:
چگونه استرس پدر به فرزند منتقل می‌شود؟ آیا ما واقعا رنج روحی والدین خود را به ارث می‌بریم؟ بهترین سن برای بچه‌دار شدن چه سنی است؟
پژوهشگران قبلا از این تکنیک برای تولید نوزادانی در موش و خوک استفاده کرده بودند. اگر گریدی بدون مشکل بزرگ شود، این روش می‌تواند به‌آسانی برای انجام آزمایش روی انسان‌ها آماده شود. پیوند برای آینده
گروه اوروینگ وقتی میمون‌ها آن‌قدر جوان بودند که اسپرمی تولید نمی‌کردند، نمونه‌هایی از بافت بیضه‌ی آن‌ها را برداشتند (ازجمله پدر گریدی). آن‌ها نمونه‌ی بافت را تا زمان بلوغ این میمون‌ها نگه‌داری کردند و سپس، نمونه‌ها را ذوب کردند و بافت را زیر پوست کیسه‌ی بیضه پیوند زدند. کمتر از یک سال بعد، این تکه‌های بافت پیوندشده در‌حال‌تولید تستوسترون بودند و تمام بافت‌های بازیابی‌شده در محل‌های پیوند اسپرم تولید می‌کردند. سپس، تیم اوروینگ اسپرم‌های پدر گریدی را گرفتند و برای تولید جنین از روش لقاح مصنوعی استفاده کردند. گروه‌های پژوهشی دیگری نیز مشغول کار روی روش‌های مشابهی روی حیوانات مزرعه هستند. هدف آن‌ها پیوند سلول‌های بنیادی تولیدکننده‌ی اسپرم از دام‌های برتر به دام‌های معمولی است. امید است تعداد کافی اسپرم از دام‌های نر برتر در اسپرم انزالی دام‌های نر معمولی تولید شود. این امر می‌تواند موجب تسریع تلاش‌های اصلاحی ازطریق تولید دام‌های نری خواهد شد که بتوانند فرزندان باارزش‌تری تولید کنند.
گریدی نخستین نخستی‌سان متولدشده با استفاده از اسپرم از تکنیک پیوند بافت است در سال 2012، گروه پژوهشی اوروینگ با استفاده از تکنیک پیوند سلول‌های بنیادی مشابهی در میمون‌ها موفقیت اولیه‌ ای در‌این‌زمینه کسب کردند. بااین‌حال، این پژوهشگران در آن زمان با استفاده از این اسپرم‌ها نوزادی تولید نکردند؛ زیرا آن‌ها نمی‌توانستند تعیین کنند نوزاد میمونی که از‌این‌طریق به‌دنیا می‌آید، حاصل اسپرم‌های تولیدشده از سلول‌های پیوندی است یا اینکه به‌وسیله‌ی سلول‌هایی تولید شده که پس از آسیب، بخشی از عملکرد خود را بازیافته‌اند. این موفقیت به‌اندازه‌ی کافی چشمگیر بود که بتواند اوروینگ را متقاعد کند شاید درمان انسانی چند سال دیگر دردسترس قرار گیرد؛ بنابراین، او تلاشی برای جمع‌آوری بافت‌های بیضه از پسرانی را آغاز کرد که تحت روش‌های درمانی مخرب برای باروری قرار می‌گیرند. گروه اوروینگ همراه‌با افرادی از دیگر مراکز پزشکی، نمونه‌های بافت‌ بیش از 200 پسر را جمع‌آوری کرده‌اند. این بافت می‌تواند برای رویکردهای اوروینگ پیوند سلول‌های بنیادی یا پیوند بافتی که در آخرین گزارش توضیح داده شده، استفاده شود. اگر او موفق شود، این روش را روی انسان‌ها عملی کند. جهشی بزرگ
برای زیست‌شناسان تولیدمثل، نظیر استفان اشلات، موفقیت اوروینگ به‌اندازه‌ای است که راه را برای آزمایش‌های بالینی هموار کند. او می‌گوید: فکر می‌کنم با این مقاله، کمیته‌های اخلاقی در سرتاسر جهان اجازه‌ی انجام این مطالعات را خواهند داد. باوجوداین، الن گوسنز، زیست‌شناس تولیدمثل در دانشگاه وریج بروکسل، هشدار داد بافت پیوندی حاصل از افراد مبتلا به سرطان ممکن است سلول‌های بدخیمی با خود حمل کند که می‌توانند تومورهای جدیدی تولید کنند. پژوهشگران باید راه‌هایی برای تضمین این امر توسعه دهند که آن بافت‌ها عاری از سرطان هستند. بااین‌حال، گوسنز می‌گوید موفقیت در میمون‌ها برای این حوزه از علم مهم است. تلاش‌های گذشته به‌منظور تولید اسپرم از بافت‌های پیوندی، موفقیت‌آمیز بوده است؛ اما تولید اسپرم بین جوندگان و نخستی‌هایی مانند میمون و انسان متفاوت است. عملی‌شدن این کار در نخستی‌ها گام بزرگی است.