بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - برخی از افراد می‌گویند ابتلا به بیماری‌های دوران کودکی، مانند آبله و سرخک و اوریون، به پیشگیری از سرطان کمک می‌کند.

درحال‌حاضر، کشورهای زیادی از جهان درگیر اپیدمی گسترده‌ی سرخک شده‌اند. اپیدمی فعلی از اپیدمی سال 2015 دیزنیلند بدتر است؛ چراکه این‌بار این بیماری در چندین ایالت آمریکا، ازجمله واشنگتن و اورگن و نیویورک و نیز چند کشور اروپایی پخش شده است. سرخک بیماری پیشگیری‌شدنی به‌وسیله‌ی واکسن است و واکسن‌های سرخک هم درحدود 99 درصد کارایی دارند؛ یعنی واکسن از ابتلای هر فردی پیشگیری می‌کند که با این ویروس مواجه شود. بااین‌حال، بخش درخورملاحظه‌ای از جامعه‌ی والدین مخالف واکسن‌زدن فرزندشان هستند. به‌لطف تلاش‌های دانشمندان حوزه‌ی واکسن و متخصصان سلامت عمومی، در دهه‌ی 1990 سرخک تقریبا ریشه‌کن شده بود؛ اما پس از معروف‌شدن مطالعه‌ی اندرو ویکفیلد در سال 1998، میزان واکسیناسیون طی دهه‌ی گذشته کاهش پیدا کرد و به شیوع گسترده‌تر بیماری‌های پیشگیری‌شونده با واکسن منجر شد. بسیاری از این بیماری‌ها عوارض مرگبار و شدیدی دارند. گفتنی است در آن مقاله ادعا شد واکسن سه‌گانه (سرخک و سرخچه و اوریون) با بُروز بیماری اوتیسم در کودکان ارتباط دارد؛ ازاین‌رو، این مقاله درنهایت بازگردانده شد.
هفته‌ی گذشته، همسر بیل شاین ، یکی از سیاست‌مداران آمریکایی، در توییتر ادعا کرد اپیدمی‌های اخیر سرخک در کشور آمریکا غلوآمیز و جعلی و تنش‌زا هستند. یکی از نقل‌قول‌ها‌ی سؤال‌برانگیز و نگران‌کننده‌ی او این بود که بیماری‌های کودکی را برگردانید؛ زیرا آن‌ها شما را سالم نگه می‌دارند و با سرطان مبارزه می‌کنند. مقاله‌های مرتبط:
هر پاتوژن در فصل مشخصی بروز می‌کند بیماری فلج اطفال با شکلی جدید بازگشته است
با اینکه بی‌خطربودن و اثربخشی واکسیناسیون هم در سطح شخصی و هم در سطح سلامت عمومی به‌طور مکرر در مطالعات بی‌شماری تأیید شده، این ادعا به ایمنی واکسن‌ها خدشه وارد می‌کند. باوجوداین، ربط‌دادن بیماری‌های دوران کودکی، مانند آبله و سرخک و اوریون، به پیشگیری از سرطان تاریخچه‌ای هرچند سطحی دارد. در دهه‌ی 1890، ویلیام کولی خاطرنشان کرد بیماران سرطانی که پس از جراحی دچار عفونت می‌شوند، درمقایسه‌با بیمارانی که دچار عفونت نمی‌شوند، در وضعیت بهتری خواهند بود. او معتقد بود عفونت موجب تحریک سیستم ایمنی بیمار برای مبارزه با سرطان می‌شود. بعدها، او ترکیبی از سموم باکتریایی تهیه کرد که با عنوان سموم کولی شناخته می‌شد. او این سموم را به بیماران مبتلا به سرطان تزریق می‌کرد که البته موجب بُروز تب زیاد در آن‌ها می‌شد. این روش درمان او که به‌صورت دوره‌ای تا دهه‌ی 1950 استفاده می‌شد، گاهی به بیماران سرطانی کمک می‌کرد و گاهی هم نه. گاهی اوقات این کار موجب ایجاد عوارضی می‌شد و گاهی هم نه. اطلاعاتی درباره‌ی این یافته‌ها وجود ندارد و نیز درباره‌ی چیستی این سم‌ها چیزی نمی‌دانیم. درحال‌حاضر، ایمنی‌درمانی می‌تواند بسیاری از سرطان‌ها را درمان کند؛ ولی سموم کولی چنین اثری نداشتند.
این ادعای ایمنی طبیعی بی‌اساس است که عود بیماری خاصی نظیر آبله‌مرغان یا سرخک چیزی بهتر و محافظت کننده‌تر از دریافت ایمنی و ایجاد مصونیت ازطریق دریافت واکسن است؛ به‌ویژه در بحث پیشگیری از سرطان. ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) مثال کاملی از درست‌نبودن این اندیشه است. این ویروس عامل بسیاری از سرطان‌ها شامل سرطان دهانه‌ی رحم و گلو و سینوس‌ها است. ابتلا به این بیماری و عفونت HPV فرد را به ابتلا به یکی از این سرطان‌ها مستعد می‌کند. دریافت واکسن HPV مانع از بروز چنین سرطان‌هایی می‌شود. یاوه‌گویی این هفته‌ی ضدواکسن مثال دیگری از صداهای غیرپزشکی است که ازطریق رسانه‌های عمومی موجب انتشار اشتباه پزشکی می‌شود. واقعیت این است که این بیماری‌های پیشگیری‌شونده به‌وسیله‌ی واکسن موجب مرگ تعداد چشمگیری از کودکان می‌شوند. اگرچه تمام واکسن‌ها صد‌در‌صد محافظت‌کننده نیستند، واکسن سرخک یکی از محافظت‌کننده‌ترین واکسن‌ها است و حدود 99 درصد ایمنی را برای افرادی فراهم می‌آورد که آن را دریافت می‌کنند. افزون‌براین، سرخک یکی از بیماری‌های پیشگیری‌شونده‌ی به‌شدت مسری است؛ به‌همین‌دلیل چنین شیوع‌های گسترده‌ای از این بیماری را در سرتاسر جهان شاهد هستیم.