بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - یکی از تعاریف مهم خوشبختی این است: «توانایی انجام کاری که دوست داریم، در محلی که دوست داریم، با کسانی که دوست داریم و به‌گونه‌ای که دوست داریم.» به‌راستی، ما چه اندازه از تعاریف خوشبختی فاصله گرفته‌ایم؟

فضای کسب‌و‌کار ایران فکرهای جدیدی را شاهد است که فقط تعداد محدودی از آن‌ها پس از شکل‌گیری اولیه به حیاتشان ادامه می‌دهند و موفق تلقی می‌شوند. مسیر مرسوم هر کسب‌و‌کار، از مرحله‌ی شکل‌گیری ایده آغاز و تا کسب درآمد و موفقیت پیش می‌رود. معمولا هر کسب‌و‌کار موفقی با چشم‌اندازی از‌پیش تعیین‌شده و راه‌حل‌های خلاقانه، سرمایه جذب و دوامش را در بازار تضمین می‌کند. بااین‌حال، این سؤال مطرح می‌شود: چه عواملی موجب ناکامی و پیشروی‌نکردن کسب‌و‌کار‌های نوپا می‌شود؟ با نگاهی دقیق‌تر به این مقوله، می‌توان به حلقه‌ی گمشده‌ای پی برد به‌نام «نهاد انسانی». سودای سوددهی فراوان و معیارهای صرفا مادی و بی‌توجهی به روحیات فردی، موجب نادیده‌انگاشتن «نهاد انسانی»، یعنی حلقه اصلی، از زنجیره‌ی کسب‌وکارهای امروزین شده است. حال آنکه اهمیت چشمگیر روحیات فردی در کسب‌وکار بر هیچ‌کس پوشیده نیست و متناسب‌بودن و هم‌افزایی آن با «خودِ درونی» هر شخص است. دکتر اسکیل با انگشت‌گذاشتن بر چندین مرحله قبل از شکل‌گیری کسب وکار، به‌دنبال این است که با آموزش چهار مهارت پایه به شما کمک کند کسب‌و‌کار شخصی متناسب با روحیات خود را راه بیندازید. «غم‌انگیزترین موضوع در زندگی، استعداد تلف شده است...» (دیالوگی از فیلم داستانی از برانکس) گذر عمر سریع‌تر از تصوراتمان است. انگار هرروز به آن دعای خیر مادربزرگ‌ها نزدیک‌تر می‌شویم: «الهی پیر شی». در طول زمان، مهارت‌های زیادی کسب می‌کنیم: اندوخته‌های ارزشمندی که قرار است روزی به‌کار بیایند. اما پس موعد آن روز کی می‌رسد؟
نابرده رنج را هیچ گنجی میسر نمی‌شود. از اول دبستان تا امروز، در گوشمان خوانده‌اند که از اصول موفقیت و خلق فرصت در هر مهارت، تداوم تمرین است. با وجود بدیهی‌بودن ضرورت تداوم تمرین و سخت‌کوشی، چرا مهارت‌هایی مانند انضباط شخصی و برنامه‌ریزی و مدیریت زمان به ما آموخته نشده است؟ اگر بالاخره توانستیم مهارت‌هایمان را به‌کار بگیریم و با تداوم از آن‌ها مهارت‌هایی کارآمد ساختیم، چگونه بدون شناخت کافی خودمان از آن‌ها فرصت خلق کنیم؟ سفر به خود؛ پاسخ تمامی پرسش‌ها
همه‌چیز از درون آغاز می‌شود. اگر هرشخص خودش را تمثالی از اقیانوسی بی‌کران بببیند، در اعماق این اقیانوس، مرواریدهای باارزش و فراموش‌شده‌ای یافت می‌شوند که تا وقتی برای یافتن آن‌ها تن به آب نزنیم، در دل تاریک آب می‌مانند. پس از این غواصی است که ما با آرایش مرواریدها درکنار یکدیگر، جواهری مانند گردنبند خواهیم داشت.
باید به این باور برسیم که انتظار چندانی برای تغییر خودمان نمی‌توانیم داشته باشیم. سفر به درون‌ فقط ما را با خود واقعی‌مان بیشتر آشنا می‌کند. حقیقت این است که «من» هیچ‌کس تغییرپذیر نیست؛ اما گاهی چند قدم کوتاه و به‌موقع و بجا می‌توانند تحولی بزرگ در ما به‌وجود آورند. این قدم‌های کوتاه می‌توانند آموختن چهار مهارت پایه و چند تکنیک ساده باشند که به ما کمک می‌کنند برای بهبود کیفیت زندگی‌مان تلاش کنیم. برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی «سفر به خود» و ثبت‌نام به این لینک مراجعه کنید.