سیاست و بازاریابی - ویجیاتو / حدودا دو هفته پیش بود که استودیوی Infinity Ward و شرکت اکتیویژن بازی بتل رویال Call of Duty: Warzone را به صورت رایگان منتشر کردند و در حال حاضر هرکسی می‌تواند بدون پرداخت هیچ هزینه آن را روی پلی استیشن 4، پی‌سی و ایکس باکس وان اجرا کند. تا به اینجای کار به نظر می‌رسد بتل رویال کال آو دیوتی مورد استقبال کاربران قرار گرفته و همزمانی تاریخ انتشار بازی با دوران قرنطینه خانگی باعث شده تعداد کاربران آن روز به روز افزایش پیدا کند.
مثل تمام بتل‌ رویال‌ها که نقشه‌هایی بزرگ و پر از رمز و راز دارند، جهان وارزون هم پر شده از نکات مختلفی که منتظرند تا توسط بازیکنان کشف شوند. در این مقاله به 10 مورد از این رمز و رازها می‌پردازیم که برخی از آن‌ها نکاتی صرفا سرگرم‌کننده هستند و برخی دیگر می‌توانند تفاوت میان یک پیروزی افتخارمندانه یا یک شکست مفتضحانه باشند.
تیراندازی هنگام چتربازی
درست مثل تمام عناوین این ژانر، بازی با بیرون پریدن بازیکنان از یک هواپیما و باز کردن چترهای نجات‌شان آغاز می‌شود و هرکسی این فرصت را دارد که به منطقه‌ای خلوت یا بسیار شلوغ برود. اما وارزون در این بخش از بازی یک تفاوت عمده با هر بتل رویال دیگر دارد و آن قابلیت تیراندازی به هنگام چتربازی است.
اگر بازیکن چتر خود را ببرد، سلاح از غلاف درآمده و پیش از اجبار به باز کردن دوباره چتر امکان تیراندازی مهیا می‌شود. البته که تیراندازی دقیق در آن شرایط نیازمند مهارت بالا (و پینگ پایین) است اما اگر این کار را به اندازه کافی تمرین کنید (و سرویس‌دهنده اینترنت‌تان را به اندازه کافی به صورت تلفنی فحش دهید) یک روز قادر به کشتن یک بازیکن در میانه زمین و هوا خواهد بود.
سنگ‌اندازی در Gulag
درحالی که در برزخ Gulag گیر افتاده‌اید و منتظرید نوبت‌تان برسد، می‌توانید حسابی برای بازیکنانی که در میانه میدان دارند برای جان‌شان می‌جنگند کرم بریزید. در نوبت انتظار، 5 سنگ در اختیارتان قرار می‌گیرد و می‌توانید آن‌ها را به سمت بازیکنان پرتاب کنید.

اگر هرکدام از سنگ‌هایتان به آن‌ها برخورد کند، اندکی گیج می‌شوند و یک امتیاز سلامتی هم از دست می‌دهند. اگرچه این سنگ آنقدرها کارایی ندارد، اما تنش را در نبردی که از پیش بسیار تنش‌زا بوده را افزایش می‌دهد.
انداختن آیتم‌ها
مدیریت اینونتوری در این بازی به شکل قابل توجهی نسبت به دیگر بازی‌های بتل رویال ساده شده. به صورت معمول اصلا نیازی به مدیریت هیچ‌چیز نیست، اما بهرحال گاهی لازم می‌شود که منوی اینونتوری را باز کنید. وقتی در حال تجربه بازی همراه با یک اسکواد کامل باشید، این قابلیت حسابی به درد می‌خورد.
اگر یک بازیکن زره یا تیر کم داشته باشد، هم‌تیمی‌ها می‌توانند مقداری مهمات برای او روی زمین بریزند. اگرچه گیمرها معمولا از این بدشان می‌آید که برای تیم خود تبدیل به سربار شوند، اما همکاری درست حتی کم‌مهارت‌ترین بازیکنان را هم به عنصری مهم در تیم تبدیل می‌کند.
ایستگاه‌های دریافت مهمات
در نقشه وردانسک، هیچ‌چیز به اندازه تیر ارزشمند نیست و بازی به گونه‌ای طراحی شده که تیرها در میانه یک نبرد مثل آب خوردن تمام می‌شوند. به همین خاطر است که آشنایی با ایستگاه‌های دریافت مهمات ضروری است.
در اکثر ساختمان‌های پلیس و فروشگاه‌های اسلحه‌ای که در نقشه می‌یابید قادر به یافتن یکی از این ایستگاه‌های دریافت مهمات هستید و همه‌چیز با فشردن تنها یک دکمه انجام می‌شود. اگر در ابتدای بازی به سراغ یکی از این اماکن بروید، خیلی زود دست بالا را نسبت به سایر بازیکنان خواهید داشت.
چتر نجات حتی بعد از پرش اولیه هم باز می‌شود
این نکته احتمالا برای اکثر بازیکنان بدیهی باشد، اما اگر نمی‌دانستید، چتر نجاتی که پشت کاراکترتان بسته شده به دفعات نامحدود قابل استفاده است و حتی بعد از پریدن از هواپیما هم می‌توانید -مثلا هنگام پریدن از بالای یک ساختمان- آن را باز کنید.
بنابراین اگر نگران بودید که با پریدن از یک ساختمان بمیرید و سر از Gulag در بیاورید، نیازی به نگرانی نیست. البته حواس‌تان باشد که برخی از بازیکنان حاضر در نقشه دست کمی از دثتروک ندارند و با یک یا دو تیر اسنایپ، شما را در میان زمین و هوا به کلوچه تبدیل می‌کنند.
تلفن‌ها
هیچ بازی بتل رویالی بدون رمز و رازهایی که نمی‌توان از آن‌ها سر در آورد، یک بتل رویال واقعی نیست. در محیط بسیاری از ساختمان‌های وردانسک می‌توان تلفن‌هایی را یافت که امکان تعامل با آن‌ها نیز هست، اما هیچ کار خاصی نمی‌کنند و صرفا صدای بوق می‌دهند.
در حال حاضر می‌توان حدس زد که سازندگان می‌خواهند بعدا با یک به‌روزرسانی از این تلفن‌ها استفاده کاربردی در گیم‌پلی کنند، اما شاید هم صرفا با رمز و رازی طرف هستیم که یکی از قرنطینه‌شدگان بیکار در خانه باید سر از آن در بیاورد.
دوربین سوم‌شخص هنگام چتربازی
این یکی هم تقریبا بدیهی است، اما از آن‌جایی که بازیکنان هنگام باز کردن چتر حواس‌شان به یک نقطه خاص از نقشه است شاید از دید دور مانده باشد. با باز کردن چتر و فشار یک دکمه می‌توانید وارد حالت سوم‌شخص شوید و خودتان را در حالی که فرود می‌آیید تماشا کنید.

علاوه بر این، با ورود به دوربین سوم‌شخص می‌توانید نگاهی اساسی به اطراف بیندازید و متوجه شوید سایر بازیکنان به کدام نقاط از نقشه می‌روند. گذشته از هنگام رانندگی، این تنها جاییست که بازی اجازه می‌دهد خودتان و دیگران را به صورت سوم‌شخص تماشا کنید.
لپتاپی سری در پایگاه نظامی
درست مثل قضیه تلفن‌ها، قضیه این لپتاپ هم خیلی مرموز است. در لوکیشن پایگاه نظامی (Military Base) یک لپتاپ قرار دارد که می‌‌توانید با آن تعامل کنید. هرچند که تا به امروز این تعامل‌ها هیچ نتیجه خاصی به همراه نداشته. باز هم می‌توان حدس زد با یک به‌روزرسانی شاهد تعبیه نوعی قابلیت در این قابلیت باشیم، اما خیلی ضد حال خواهد بود اگر سازندگان هیچوقت کارکرد این لپتاپ را مشخص نکنند.
روند احیا قابل انتقال است
برای باقی ماندن در مبارزه، استفاده از آیتم Self-Revive خیلی ضروریست. این آیتم که در ایستگاه‌های خاصی خریداری می‌شوند به شما این اجازه را می‌دهند که بعد از ناک شدن، بدون دخالت هم‌تیمی‌ها قادر به احیای خود باشید.

جالب است بدانید وقتی مشغول احیای خودتان هستید، یکی از هم‌تیمی‌ها می‌تواند کار را برایتان ادامه دهد و نواری که برای احیا شدن باید پر شود، از همان نقطه‌ای که شما رهایش کرده‌اید پر می‌شود. این چیزیست که هیچوقت مشابه‌اش را در هیچ بتل‌ رویالی ندیده‌ایم و به خاطر همین چیزهاست که عاشق وارزون شده‌ایم.
اعدام‌ها
اگر مردن صرف در بخش چندنفره به اندازه کافی بد نیست، تصور کنید که ناگهان دشمنی که مخفیانه از پشت‌تان درآمده به جان‌تان بیفتد. این اتفاق نه‌تنها حسابی تحقیرآمیز است، بلکه برای اینکه عمق فاجعه را بیشتر درک کنید بازی دوربین را از حالت اول‌شخص خارج کرده و یک انیمیشن اعدام (نه در معنای سنتی‌اش با یک صندلی و طناب!) نشان‌تان می‌دهد.
شاید با خودتان بگویید که رویم را برمی‌گردانم و این ننگ را تحمل نمی‌کنم، اما در هر صورت روح و روان‌تان تحت تاثیر این اتفاق قرار خواهد گرفت. خبر خوب اینکه شما هم می‌توانید همین بلا را سر آن بازیکنی که لای چمن‌ها کمپ کرده بیاورید؛ فقط اگر بتوانید به اندازه کافی به او نزدیک شوید.